Şekilsiz Cadılar

şekilsiz cadıların karanlıklarında hiç bir ateş parlamaz,
kendini yıldız sanıp böbürlenen böcekler ayaklar altında ezilir.....

iki elim kanda olsa bırakır gelirim,
sıkışık zamanların çınlayan duraklarında beklemem ne gelecekse artık.....

ruhuna fısıldamadım,
neredeyse bağırdım,
duymadın,
akıl gözüyle bakmadım,
mantığıma değil,
kalbime yenildim sevda savaşının en büyük cephesinde.....

taarruzu planlanmış haritaların hiç birisi çıkmadı cebimde.....

doğaçlama kuşandım silahlarımı,
içi hep boştu,
kurşun nedir bilmezdim sen göğsümü delmeden önce.....

insan vucudunda bu kadar kan var mıymış be hayret !

ben sana yine de vurgun kalabilirdim,
soğukluğun bir yana,
kaya gibi sert olman aşkın duvarlarını da yıkar bilmiyorsun.....

güçlü mü görünmek istiyorsun,
yüreğini ser gözlerimin önüne bütün çıplaklığıyla,
dokunursam namerdim,
dokunursa duygularım dokunur değmeden.....

laf çıtırtılarının arasında dillerin kavgası çekilmez olur,
aşığın kolları hep aşağıda durur sevdiğine karşı,
birbirlerini sadece yamyamlar yerler.....

aşk sözcüklerini masal kahramanı yapan dillerin göstermeliktir sevgisi,
ummadığın anda sana yemek hazırlamak aşksa,
yemediğini görünce üzülmek de sevginin hasıdır.....

yalnız kalmaya herkesin ihtiyacı vardır,
sen herkes değilsin,
ben de değilim,
''O'' da değil.....

üçü bir arada olursa tadına doyum olmaz kahvenin......

senin için sakladığım bir söz olmasın isterim,
yeri gelince gediğine taş koymak aşığın gözünde bir özlem olamaz,
yüreğim açık konuşur benim,
şimdiyle aşk yaşarken sonraya gerdan bükmek,
çevrilen dolaplara bütün kirli çamaşırları doldurmak demektir.....

dökülür açtığında hepsi yerlere herkesin gözü önünde,kızarırsın......

ne dünyamdan geçerim ne kendimden,
içmesini de bilirim durmasını da,
vurmasını öğrenemediğim tokatlar kalemimde saklı kalır,
bir çuval inciri yüreğinin önüne bıraktım,
ister berbat et,
ister koy bir tarafa dursun çekirdeğini doldurana kadar......