Şekiller Şiiri - Yorumlar

Cehaletin gözü kör olsun.
Şiirde geçen MERMUT kelimesine takıldım. DTK ve Osmanlıca sözlükler de benim gibi manasından bi haber.
Gool e sordum sormaz olaydım bayağı bir zamanımı çaldı hiçbir ip ucu vermedi .Kafamı karıştırdı O kadar.

Bu gibi konularda söylecek sözü olan var mı ?

Galiba gizli bir el sağdan soldan ortadan istediği balonları şişirip şişirip uçuruyor.Bizlerde hayret ve heyecanla takip ediyoruz gibi bir his düştü içime vesselam.

Şiir mana bakımından, okurda sanki virajlı bilmediğiniz bir yolda ilerliyormuşsunuz hissi veriyor.Yol boyu kesintisiz çizgiler, sollama yasağı var.Bu bize şiirin dağınık ve düzensiz bir görünüm arz eden mısraları ve bentleri arasında gizli ve ağır bir anlam bir bağı olduğu hissini veriyor.

Daha ilk bentte iki kez karanlık sözcüğünü kullanması ve aydınlığı, ‘’çocuk ruhlarında katılaşan duru ve illetsi bir şey’’ olarak tarif etmesi; bana psikanalizde C. Jung’un karanlığı sevmeyi ve karanlığa dönme isteğini anne karnına dönme isteği ile açıklamasını hatırlattı.Denk geldiği için kullanmış demek açıklamaya yetmez; çünkü şiirin değişik yerlerine defalarca serpiştirmiş ‘’karanlık’’ sözcüğünü.

İkinci bir husus, ‘’su’’ unsuru sık sık kullanılmış ve şiirin bazı bölümlerine hakim.Dağ sembolü ile insanı yaratan yüce güç ‘’tanrı’’ anlatılmak istenmiş.Şiirde yer yer insanın asiliği unutkanlığı, kendini yaratan tanrıya karşı görevlerini ihmal etmesi gibi çağrışımların üstünden derin imgelerle geçilmiş.

Birey olarak insanın ve toplumun acısını yüreğinde duyan şair, yer yer dua niteliğinde şiirsel ifade şekillerine başvurmuş.Şairin kendi çocukluğuna geçmişteki yaşantısına ait göndermeler var.Bu göndermeleri şair şu an içinde bulunduğu durumun mutsuzluğunu, huzursuzluğunu vs. anlamlandırmak için kullanmış.Bu mutsuz ve huzursuz durum birey olarak şairin değil toplumda yaşayan ve yaratanı unutan, nisyan halindeki bireylerin mutsuzluk ve huzursuzluğudur.

Şiirin başlığını aldığı ‘’şekiller’’ sözcüğünden kasıt, kaderini yaşayan insanın hayatın tüm evrelerinde görüp geçirdiği değişiklikler,aldığı şekiller olabilir.

Çok şey söylenebilir bu şiire ilişkin.Şiirin çoğu mısraları arasında bağ kurmak zor, hatta itiraf etmeliyim ki bazı bentlere geçişte, bu imkansız hale geliyor.Şairin bazı sözcük ve imgelerle ne demek istediğini, ya da neyi çağrıştırdığını; bırakınız ilk okuyuşta, defalarca okunduğu, üzerinde düşünüldüğü halde bir yerlere dayandırmak çok zor.

Ancak benim kişisel olarak şiirden hissettiğim sıcaklık, belki kalbime gönlüme denk düşen terennümleri, şairin okura göre karmaşık ama kendi belleğinde bi hakkın bir müzik eserindeki notalar gibi sıraladığı çağrışımları, titreşimleri duyumsamam olsa gerek.

Şairin şiirinde ulaştığı anlam genişliği kendi tabiri ile kelimelerin okyanusla yarenliği.Hal böyle olunca şiir bir deniz gibi, okyanus gibi.Ve tabii sizi kendi sularına çekiyor.Zarifoğlu şiirinin, anadamarının yaradana doğru gayret ile şumullü olduğunu unutmamak ve okurken göz önünde bulundurmak lazım derim, üstüne.

Böylece şiirden bir parça nasiplenip haz alabiliriz diye düşünüyorum.Bilmiyorum yanılıyor muyum?

Tüm okurlara ve antolojide şiirleri seçen ekibe selam ve sevgilerimle.

MUTHIS BIR SIIR KESKE ARAMIZDA OLSAYDIN DA SIZDEN ILHAM ALSAYDIK DIYESIM GELDI VE DEDIM DE.....RUHUN SAD OLSUN

Kim olursa olsun deniz kaptanın rengine yaşına veya inancına bakmaz her kaptan da sahilsiz denizlere acılamaz şairlikte böyle bir şeydir her kes diz çöker niye diz çöktüğün önemli her kaptanın bir de kömürcüsü vardır kömürcü olması mesafe kat etmemeye engel olamaz şairlik şairliktir maksat denize açılmak bütün şairlere selam olsun şiirin sahibinde Allah rahmetiyle muamele etsin

Güzel şiir.

oldukca anlamlı. gemiş mesajlar içeren şiiri kutlarım

Cahit Zarifoğlu, Erdem Bayazıt, Ersin Gürdoğan, Mehmet Akif inan, Aleaddin Özdenören, Rasim Özdenören ve Hasan Seyithanoğlu ile birlikte kendisinin ‘’yedi güzel adam’’ şiiri ile kastettiği söylenen, Mavera dergisinin kurucularından o yedi güzel adamdan birisi.

‘’Şiirleri keşfedilmeyi bekleyen kıta’’ derler.Cemal Süreya’dan Fazıl Hüsnü Dağlarca’ya, Behçet Necatigil’den Sezai Karakoç’a pek çok şairlerin izlerini taşıdığı söylenir şiirleri.

“Sanat ve şeriat, açık iki kapı. Sanat, bu iki kapıdan aynı anda geçilebiliyorsa sanattır bizim için. Başka türlüsü de sanattır belki ama onların sanatıdır o. Bizce makbul olmaz. Onlar guddelerin marifetlerini çok sanatkârane anlatabilirler mesela. Demek ki şeriata uygun sanat ve şeriata uygun eleştiridir aslolan.’’ Derken, bir bakıma kendi dünya görüşü penceresinden bir kriter de ortaya koymuştur.

Ancak şiirlerinde her ne kadar islami dünya görüşünü işlese de ideoloji kokmaz.Necip Fazıl gibi sanatı ve şiiri yeknesak yüce gayeye ulaşma aracı olarak görmez.Şu aşağıdaki sözleri hem şairin sanat anlayışını hem de bizim onun poetikasına ilişkin ‘’şiirleri ideoloji kokmaz’’ görüşümüzü destekler nitelikte.

‘’ Çoğukez şiirin şairden bağımsız olduğunu düşündüm. Bu nedenle olacak şairliğime hiç sahip çıktığım olmadı. Yazdığımı şiirlerle ilgili sorularla karşılaştım mı çok rahatsızım. Gide gide her türlü şiir sorusuna kızıyorum. Nerdeyse ‘dokunmayın şiire’ diyeceğim. Çünkü şiir yaptığımız bir şey değildir. (ah, bütün eşya öyle değil mi?) Şiir kendisi var. Bir rastlantıyla değil, tersine özel bir iradeyle çıkıyor yeryüzüne. Barajdaki su, kendine bırakılmış kanallardan akar. İnsan bütününün arkasında bekleyen şiirin aktığı kanallar değil mi şair? Şairler olmasaydı, şiir üzerimizden aşar, hayatı besliyemez, seliyle öldürürdü. –Şair, şiirin âleti olmalı. Çekici. Biribirine sahiplik ve uyum düzeni içinde çalışmalı ki şiirin zararlı tortuları yeryüzüne gelmesin. Çünkü onun bünyesinde de insandaki gibi ihtiraslar var biliyorum. Şair, şiirin bu ihtiraslarını arkadaş edinirse, tahtını bırakıp bir sokak kadınının arkasından giden bir kral gibi halkının başını utarca eğdirir. Kötü şair, çiviye değil, aynaya vuruyor. Ozaman kırık parçalar içerisinde çehremizi dilimlenmiş görüyoruz. –Diyorum ki şiirle mücadele esastır, ama bunu belli etmemeli. (Örneğin, zorlanmış şiir, âlet edilmiş şiir.) Şiirin iyi tabiatı ve iyi zamanında ona çekiç ol ve onu kendi hâline bırak.”

Şiirleri genelde kapalı ifade şekilleri ve imgelerle dolu. Cahit Zarifoğlu’nun şiirinin iklimine, ana şiir damarının, tıpkı insan gibi yaratana doğru gayret ettiğini farkederek girilebilir.

Şahsi kanaatim ‘’keşfedilmeyi bekleyen kıta’’ sözü ile örtüşmektedir.Öyle de kalır gibi.İslami çevrelerde gönül adamı olarak görülmekte ve anlaşılamamasına rağmen sevilmektedir.

Bu gün şiirinden ve İsmet Özel gibi şairleri etkilediğinden söz ediliyorsa vardır bir hikmeti.Ben bütün bütün anlama gayreti içerisindeyim şairi.

Rahmet olsun.

seçici kurula teşekkürler unutulmayan ve unutulmayacak olan Zarifoğlu ile yeniden okuyucuyu buluşturdukları için

Benden sonra gelmiş
benden çokca evvel gitmişsin
üstelik nice gönüller fethetmişsin
ustalık bu olsa gerek

Nur içinde yat..

Yanarım yanarım da Zarifoğlu şiiri ile bir gönül akordu içinde buluşamadığıma yanarım..oysa bilirim ki , nice zevkine ve ehliyetine güvendiğim insan nazarında çok kıymetli bir şair Zarifoğlu...Bu da bizim eksikliğimizden demek onu anlayamamak

Rahmet dileklerimle