Şekilleniyor Şiiri - Sümeyye Nuroğlu

rüzgar uçuşturuken her yanı...

yürüyorum kıyılarında gecenin usul usul...

bir gölge var..

biliyorum sen değilsin...

ama koşuyorum işte...

serap nasıl olsa...

yaklaşınca vaha sandığama... çakılacağım biliyorum...

bir ümit işte...

tellendiriyorum...

bir tek o yanıyor benim için...

yalnızlık şekıllenıyor ellerınde...

buzdan değil...yapılan...

taştan..betondan..erimesin diye...

iki söz düşürmezsin sözlerime...

iki göz düşürmezsin gözlerime...

umarsızlık şekıllenıyor ellerinde...

ağlıyorum...silmezsin bilirim yaşlarımı...

en kıyısından yürüyorum denizin...ne olacakkı...

yüreğinin kıyısında bile değilim...

ah umutsuzluk şekıllenıyor ellerınde...

koşuyorum...dalgalar yüzüme ellerime deyiyor...

...acı ....içimde..

acın kalbimi deliyor...

biliyorsun...biliyorsun...

bilmıyorsun yada...yo kuşkusuz sesziyorsun...

biliyorum ki uzaksın bana...

ben sana yakın olduğumca...

uzaklık şekılleniyor ellerinde....

ne olurdu buzdan heykeller yapsaydın....varsın şekıllenseydi...

eritirdim......ne olurdu ya...