Şekil Ve Perde Şiiri - Necat Önder

Şu duvarlar,şu tavan ve bu oda bir rüya
Odada ben yalnızım cam arkasında dünya
Ve duvarlar ve tavan kesişti bir köşede
Ey kapı,açıl kapı dön paslı menteşede
Bak herkes gidiyor bak yalnız ikimiz kaldık
Çektiğim yeter senden,yolumu biçme artık

Elimi bir attım ki boş tencerede kaşık
Yönümü bir döndüm ki dünya cama yapışık

Bu oda sanki mezar beni öldü say gitsin
İndir perdeyi cama sahte görüntü bitsin
Her şey bu kadar basit şekil olarak madem
Kapat perdeyi gözden kaybolsun bütün alem
Her şeyi yuttu perde bak çerçeve içinde
Her şey deminde gerek her şey ruh kıdeminde
Öyleyse bu dünya ne ve oda,bu yapı
Paslı bir menteşede yolumu biçen kapı
Yak ışığı, bedenim bak duvarda dev gölge
Söndü ışık, şimdi bak dünyada bu ev gölge
Ve kapat gözlerini dünya yok olsun birden
Dön topuk üzerinde yer oynasın yerinden
Koca dünyayı yuttu, cam çerçeve içinde
Gördümki her şey özde,bir tek var yok biçimde
Bir hareketle biten, bir refleksle yok olan
Şu koca dünya demek bu kadar küçük yalan
Aslolan ne, yalansa bu dünya ve bu şekil?
Yalanı ben söyledim doğruyu artık sen bil.