Beni ayakta,sevdiğim insan tuttu
Yıllarca inan,o göğsünde uyuttu
Bazen ağladı,yar bazense umuttu
Affet Allah’ım,şekerden de beterdi
Kırk yıldır inan,doya, doya yemedim
Perhizi her an,yerken aklımda dedim
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla