Şekerci Mustafa Dedem Şiiri - Nevzat Dağlı

Hacı Tintin Mustafa şekerci ustasıydı,
Horozlu şekerleri yapardı dedem benim.
Çektiği pişmaniye lezzetlerin hasıydı,
Sakızlar üretmede süperdi dedem benim.

Mahalle Hacı Celal (Hecceler), Olukbaşı sondaydı,
Karaman’da havucun her türlüsü ondaydı.
Evleri iki katlı, ahırları yandaydı,
Tavukları kümese kapardı dedem benim.

Ben O’ndan öğrenmiştim mihrabı ve mimberi,
Kerem ile Aslı’yı, Arzu ile Kamber’i.
Ustalıkla çevirsem yaptığı bir çemberi,
Aferin der kafamdan öperdi dedem benim.

Okuma yazma bilmez, Yunus Emre bilirdi,
Her ilahi ardından bir de öğüt gelirdi.
Torunları çok sever, onlar için ölürdü,
Hastalansak hayattan kopardı dedem benim.

Çakır Emine’sini çok sever ve sayardı,
Dayım üvey evlattı, O’nu ayrı koyardı.
İki teyzem annemle eşit aynı ayardı,
Onları korumada siperdi dedem benim.

Dedesinden öğrendi Nevzat şiir yazmayı,
Maniler söylemeyi, bilmeceler çözmeyi.
Ne yazık ki denedi dayım yuva bozmayı,
Mutluluğu böyle mi teperdi dedem benim.

Halk Ozanı Karamanlı Nevzat