Şekerci Müfettiş Şiiri - Türker Ali Sacit

I
Ömrün kirada geçti-geçiyor
Yolcu gibi yükün hafif iğreti
Kendi içinde yürüdün ilkin
Teftişe nefsinden başladın
Aşılmaz dağları aştın yıllarca
Çantanın bir gözünde dosyalar
Diğerinde akide şekerleri,ilaçlar
Ve cebinde kaside- i bürde
Mümin,mütevekkil...
Ne kar ne yağmur kesti yolunu
Köylere obalara ulaştı sesin
Karaköse’de Eleşkirt’te Tutak’ta
Rize’de Maçka’da Çaykara’da
Bazen at üstünde bazen kızakta
Doğunun göz göz olmuş çıbanlarına
Kuzeyin çatlamış benzine avuçlarına
Karşılıksız,gönlünden ve ısrarla
Şefkatin merhemini sürdün
Yavrularını sabırla besledin
Koza koza ördün pamuk ellerinle
Bilgiyi paylaştın,kültürü aradın,ahlâkı kuşandın
Çocuklarınla tekrar tekrar okudun
Talebelerinle gurur duydun
Yunus’tan, Mevlâna’dan, Akif’ten izler taşıdın
En güzel şiirini aşkla ve heyecanla
Sabîler ve güller için kaleme aldın
Edebî olanı sevdin, ebedî olana kalbini verdin
İnsanı ve insanca olanı sevdin
Memur Hasan Bey olsan da o meşhûr devirde
Düşkünler ve garipler sofranda yer buldu
Mazlumlar ve kalbi uyanıklarla gezdin
Münevver insan, ak saçlı muallimim,
Şekerci müfettiş;
Babam benim...

II
Kırkındayım
Dün gibi hatırlarım
Hoca bakkala olan borçlarımızı
Mavi küçük meşin kaplı bir deftere
Ciddi titiz inci gibi yazardın
Okunacak kitap gibi mübârek! ..
Dünyayı umursamadın fakat
Dünyalıları önemli saydın
Adını bıraktın temiz;
Göz yaşına bulanmış
Kul hakkı bırakmadın...
Şimdi yorgun ve halsiz olsan da
Baş ucunda annemle
Mesûd, mütevekkil...
Bir ömür huzurla cennet misâl
Eminim her nefes Hakla yaşadın.
Yüreklerimize üstelik,
Servetin büyüğünü sardın,
Dostluğun sırrını nakşettin;
Ondan harcıyoruz senelerdir...
(Şubat.2002)

*Şiir sevgili babamın vefâtından bir ay kadar önce yazılmıştır.