Şeker Yarasına Tiner Kokusu

Yağmurun rahminde gize bürünen günah gibi,
Gözleri bir annenin acı feryatlarini anlatıyordu,
İçinde fırtınalar kopan çocuğun.
Bir lunaparkin çığlıkları tarafından irkildigi o anda,
Sahtesi çok ışıltılar bile aydınlatmaya yetmiyordu, kararan hayatını.
Pamuklu şeker satan seyyar satıcının,
O tiz sesiyle bir kez daha animsadi dışlanmisligini.
Bir sekerlisine baktı pamuğun,
Birde tinerlisine kendi elinde tuttuğu.
Baygın gözleriyle ağzına bastırıyordu pamuğu, bir kadının elini öper gibi,
Kararan hayatına leke çıkarıcı olarak mi kullanıyordu tineri, yoksa dislanmisliginin kokusunu bastırmaya mı çalışıyordu?
Birden bu soru gize bürünüyor du dönüp bakmadığı arkasında.