Şeker Tozu Şiiri - Ömer Gümeli

İçime yalnızlık çöreklendiğinde
Anardım
Okurdum
Dinlerdim
Sanki
Sanki derdim kendime
Sanki içine kaçmışımda
Yüzyıllar öncesinden asırlar sonrasına
Beni anlatır gibi
Yalnızlığımın kıymıkları etimi kanattığında…

Ben tam iki senedir ağlamadım
Ağlayan yükünü boşaltabilir mi bayım
Sonra yanaşırdım Didem'in şiir limanına
Bir şairden bir şaire
İşte orası fena
Balkonuna serdiği hırkasının iki ucundan damlayan bendim
Buruk buruk gülümseyen bizdik
İzbe arka sokaklar öyle
O iki elinde iki bavul gezermiş dünyada
Ya ben
Biz ağacını uçurtmaya kuyruk yapıp sonsuza salmak
Bir'den bir'in karşısına oturmak
Birdenbire
Bir'den bir'e
En nemli dizelerinin kuytusunda
Kuytu dedim ya
Çok rastlaştıydık orada
Orada kuşlar uçmaz
Orada bir kere uyuyan bir daha uyanır mı bayım
Ah Didem ahh
Yaşasaydı mutlaka sorardım
İçindeki ben miydim kadın
Yaptığın kâğıttan gemi beni getirecek limanına
Bay'ın geliyor kadın
İki sigara sardığım ondan
Biri sana
Biri mutsuza
Balkonundaki yıldızları beraber sayacağız
Sen Maviş Anne’ne
Ben melek anama
Sayfalarca ağlayacağız
Bir mutsuzdan bir mutsuza
Ve dünya hala
Toz şeker olamadı diyeceğim sana... Masa kitabı sayfa 100/514