Şeker ile Tuz Şiiri - Nasıf Acar

Her bakışın,
Bir yıldızı düşürüyor
Gökten yerlere
Kendime tutunamıyorum
Zaptedemiyorum kendimi…
Tıpkı o yıldızlar gibi…
Her gün son kezmişçesine yaşıyorum.
Son nefesimi verircesine,
Hayat hoyrat, acımasız
Sert bir rüzgar gibi acıtıyor canımı..
Hırçın bir deniz dalgasına benzer
Silkeleyip geçti beni tavırların
Bütün gök, yıldızlar
Peşimizden geliyor baksana!!!
Şeker ile tuz,
Birbirine girmiş ayrışamaz.
Mutluluğu hak etmiş,
Fakat yaşayamamış insanların,
Hep buruktur yürekleri…
Hep hüzün kokar saçları…
Gözlerindeki der tükenmiş,
Elleri üşümüş tutulmamaktan,
Ve mühürlüdür kalpleri