Şeker Şiiri - Gökçe Sam

Bu neyin umutsuzluğu, neyin kini, neyin nefreti?
Neden kötülük bürümüş kalbimizi?
Bilmem ki neden acı, neden savaş, neden keder?
Bilmem ki nedir bizi eden heder?

Umut hayatın yoludur,
Olanlar ve olacaklar için,
Zamanla yerini bırakır karanlığa,
Sonsuz bir hayal kırıklığına.

Ama öyle anlar vardır ki,
Mutluluktur bu anların adı.
İçinde, barış, sevgi, vicdan olan günler
Artık geride kalmamalı.

Hayat size birkaç limon verir,
Limonata yapmanız için.
Ama şekerini sizin bulmanızı ister,
Hiç söylemez yerini.
Şekersiz limonata da olmaz ki!

İnsan olmak akıl sahibi olmaktır belki,
Peki, insanlığın tanımı var mıdır?
Kalbine nefret dolduranlar insan olurlar elbet.
Peki vicdanın tanımı var mıdır?
Vicdan, insanlığın ölürken attığı sessiz çığlıktır.
Hayat iki taraflıdır derler,
Acısıyla tatlısıyla hayat, hayattır.
Bazen öyle hayatlar vardır ki,
Hep acıdır, hep çaresiz, sessiz, kimsesiz.
Umudun terk ettiği yere acı girer.
Acı her zaman son olmaz.
Bazen de insanı yaşatmaz.

Dünya dursun!
Dursun acı, savaş, bitsin dertler!
Sil gözyaşını,
Acını anlamaz kimseler!
Gözünü cimrilik, kalbini kötülük bürüyenler.
Nerede aramalı limonatanın şekerini?
Şu dağlar, kırlangıçlar bilir mi, nerede ki?
Umudumu tam kaybetmiştim, acım başlamıştı ki,
Fısıldadı bir serçe, yavaşça, şirince;
Şekeri dışarıda arama, şeker içinde!
Kalbinin en derinliklerinde!