Sek Şiiri - Mahmut Karahan

.Ne yalnızlıklar damıttım
Yeşil damarlarımda
Kırmızı sek ömür oldu sarhoşluğum
Ne zaman aklımı alsan
Çiğerlerime doluyordu nefesin
Dudaklarında hayat buluyordum
kesiliyordu ayaklarım

Bütün barometrelerim alt üst oluyordu
Bir kadın kalbimi okşuyordu
Aklım dünüyordu etrafında
Kırmızı bir geceye serpiliyordu gül yaprakları
Siyaha eriyen beyaz mum tortusunda
Ötekinde kalıyordu siyah

Beyazını saklıyordun duvağında
Gel meme olasılığın vardı dünyaya
Aldığım nefes çürürdü ağzımda
Gözlerim sessizce amin derdi
Ellerim gökyüzünde gezerdi

Tan ağarırdı sabahlarıma
Güneşi bekllerdim
Usulca üflerdim avuçlarımı
Isınırdı damarlarım
Güne batardı ömrüm
Bi dünya olurdum
Demlenirdim