Şeir haqqında şeir Şiiri - Vüsal Nuru

Dodağım quruyub,
ciyerim yanır,
durub bir istekan şeir içmişem.
Eyvana çıxıram,
hava dalınca...
Küçede ne qeder şeir görürem.
Telesen, lengiyen şeirler keçir
El-ele,
qol-qola,
yan-yana
kecir,
İçkili şeirler,
ayıq şeirler.
Şeirler süzülür pencerelerden,
qaranlıqlar içir,
küçeler içir.
Yellenir
her evin bayrağı kimi
Eyvana bağlanmış o zivelerden
Yuyulub, asılan temiz şeirler.

Qaraya qarışıb buludun ağı
Bu geçe deyesen şeir yağacaq.
İslanacaq bütün küçedekiler.
Bir az da küçenin tozu yatacaq.
Çuxurlar dönecek şeir gölüne.
Düşecek kiminse qaçan ayağı.
Üstünde, başında şeir damcısı,
Şeir aparaçaq hamı evine.
Qaçacaq üstüne balaca şeiri
Baxıb güleçekler bir-birlerine.
Sonra da...
Sonra da ana pişiren
Şeirden yeyeçek oturub hamı...

Yerime gedirem,
yuxu dalınca
Yuxumda gözümden itib, azıbdı.
O gün bir hekimde
derdime baxıb,
Oturub neqeder şeir yazıbdı.
Deyir bele getse havalanarsan.
Atanda, ananda yazıqdı, bala,
Allah elememiş
şair olarsan!