Şehvet Treni Şiiri - Tuğba Uçar

sehvet ,atlı bir korku treniyle evımızın onune varmıstı
annem kapıda bekci
bense hayallerimle sevısıyorum
hayallerim ellerimde hayallerim gögüslerimde..
coktan almısım sehvet orospusunu iceri
soluyorum gercegin melodisini
korkudan diken diken oluyor sozcuklerim
istanbul ustume yuruyor ,istanbul karanlıgını salıyor ustume
bense icerde hayallerimle kanamaktayım..
hucum edıyor her defasında dagınık saclı sehvet

buluyorum kendimi istanbulun kuytu bir limanında
annem yanıbasımda bekci
bense deniz kenarında
rakı bardaklarındakı dudak izleriyle sevisiyorum
tuy tuy oluyor dıkenlerım korkudan
soluyorum denizin en unutulmaz yerini
ellerim ümidi yoluyor,kendini cıkmaz yollara salıyor.

istanbul saklıyor kendini
bense sehrin karanlık bilmecelerini cözemiyorum
annem yanıbasımda bekci
sevisiyorum orospu sehvetımle