Şehvet Kurbanı! Şiiri - Cihat Şahin

Şehvet tebdil kıyafet;
Ahmakları kandırır!
Verir her gün ziyafet
Kalbi, ruhu yandırır.

Gözden başlar iğfale!
Sonra iner gönül’e.
O, maruzsa ihmale
Avlar hüsn-ü zan ile.

Bahanesi çok masum(!)
Saf(!) sevgidir terane.
Kalbe girse o, hasım
Kudsi mekân virane!

İşgal eder Kâbe’yi
Aşk sanılan bir tağut!
Kalp yiyince sobe’yi
Başlar; hüsran ve ağıt.

Bir seanslık zevk için
Nice namus tarumar!
Yok, mesulü(!) şu suçun
Bir tazenin zarı var.

Teskin olur şehvetler
Bil sadece, üç, beş gün!
Sonra yeni dehşetler!
Yok, tekine, bir düğün.

Nedamette bir taraf
Lakin artık geçersiz!
Öğünmede(!) er taraf
Yaşar iken, naçar siz!

İntiharlar ard arda
Haber olur basında!
Erin gönlü hep yar(!) da
Kız tarafı yasında.

Bu ne menem bir tuzak?
Aşk(!) denilir adına.
Has sevgiden çok uzak
Bir oyundur kadına!

Gelme bacım oyuna
Koru namus ve arı!
Girip haram koyuna
Olma adi bir karı!

Kurban olma şehvete
Bekle meşru eşini!
Meftun olma pis ete
Sık azıcık dişini!

Cihat ŞAHİN
27.10.2010-İZMİR