Şehvet Gecesi Şiiri - Alexander Supertramp

Harabe bir bar ve tükenmiş bir adam
Çekti son nefesini hiç bitmesin der gibi.
Soğuk ve yalnız geceye doğru adımını atmadan
Deydi keskin bakışlar beni al der gibi.

Kızıl saçları dalgalandı rüzgarda
Titreyen elleriyle tuttu elini,
Aceleciydi,hızlandı,yolu biliyor gibi
Takip etti sadece adam,arzusunu ve şehvetini.

Varınca fakirhaneye soluklanmadı kadın,
Kapı çarpmadan vahşice saldırdı.
Daha soramadan neydi adın?
Kendini yatağa bıraktı.

Pürüssüz teni gezdi kuru cildinde,
Yalnızlık iyi gelmemişti kavrulan bedenine.
Ten uyumunu hissetti kasıklarında.
Bıraktı kendini kavrayan ellerin büyüsüne.

Çıktı üstüne yabancı adamın,
Sanki yeni doğmuş gibi.
Hükmetti vücuduna,
Sanki padişahmış gibi.

Yalnız adam cesaretlendi,
Tuttu kollarından yere serdi.
Hor kullanmak istedi,
Taze ve yumuşak bedenini.

İnleme ve çığlıklar,
Sarsarken pencereleri,
Tüm gücüyle savurdu,
Doğmayacak bebeğini.

Uyudu kollarında.
İçindeydi bir kalkanın.
Kuşluk vakti olduğunda,
Devam etti yalnızlığı.