Sehvet Şiiri - Neslihan Ayakta

Karanliklara renkler sacan yar
gunle ne gercekler aciga cikar
sevgi mevsimsiz bir yabani ot
koparma, daha cok biter
yaklasma belki de zehirler
uzaktan kokusu mayhos eder
sevmek buyuk magrifet
bilinmiyor degeri
sorgusuzca yurek dinlense
yitmez belki heyecani, sehveti
nasil buyuler o sehvet iksiri
tenden yayilan koku
gozlere yayilmis pariltilar
agizdan dokulen buyulu tonlar
neden gorunmez o hinzirin gercek yuzu
eller sessizlige burunur
dokunmak, tatmak, yazmak istemez
gozlerden suzulen damla ile
kan kirmizi guller biter siirlerde