Şehvet Şiiri - Mehmet Cüryani

Bir çukurdur şehvet, geri dönülmez,
Geri dönülse de nezafeti yok.
İnsan ruhu aslen, üç-beş bölünmez,
Bir bütün misali uçan sazdan ok.

Bu sebepten işte neye dönerse,
Ucu, kanatları o yöne gider.
Rüzgar esse onu yoldan çevirse,
Bu sefer hızını bütün kaybeder.

Öyleyse şehevi arzusu olan,
Günah yola girme, her şeyin solar.
Şehvetten kurtulan Allah’ı bulan,
Böyle bir sineye ışıklar dolar.

Haydi helal yola, adım at, yürü,
Nefsin azgın ise oruçla eğit.
Bedenini ruhun ardınca sürü,
Bu başarı ile sen Allah’a git.