Şehrine Geliyorum Şiiri - Duahan Hancı

Sensizliğin yoksulluğunu taşırken
Gözlerim buruk bakıyor bu sensiz şehre
Binlerce mil uzakta olsam da ben
İçimde çırpınan kuşlarla geliyorum
Baharlarla gel demiştin, uzaktan özlemin tüterken
Damla damla çiçek açan
Baharlarla geliyorum, çiçeklerle
Bu sensizlik canıma yetti inan
Gözlerim uzak ufuklarda seni arar
Göremezsin o gözleri
Her an, her dakika yaşlarla dolar
Bilirim bu halimle görmek istemezsin
Gözümde yaşlarla geliyorum
Sel sel, bulut bulut
Uzaklar hep uzak
Karanlıklar hep karanlık
içimde nice aydınlıklar var bir bilsen
Göğsümde ışıklarla geliyorum
Geliyorum o karanlık şehrine
Gözlerine bakmaya, ellerine dokunmaya
Bu şehrin sokakları dar geliyor bana
O sokaklar çıplaktır sonbahar gibi
Çıplak ve anlamsız
Sanki ayaklarımda vicdansız sonbaharın
Vicdansız dikenleri var
Attım sonbaharı, dikenleri
Bastığım dikenleri atarak geliyorum.
Yüreğim deli gibi çarparak geliyorum şehrine
Susuzluk laf mı susuzluğumun yanında
Bir küçük gülüş yolla susuzluğuma
Dudaklarım sitemkar bir gülüşün alayında
Geliyorum dudaklarımda doyulmaz tadınla
Yürekte bir masum papatya açtı
Çağırdığın gibi
O baharla geliyorum şehrine
Geliyorum bir keklik kanadında
Belkide bir deli rüzgarın bağrında
Uçuyorum ve düşüyorum kollarına
İçimde noktasız bir isteyiş var
Kuş yüreğimde ise tarifsiz bir çırpınış
Sınırsız sevdalarla geliyorum şehrine
Gözlerine, ellerine, tenine
Yastığıma düşen bir damla terine
Özledim yaşamayı
Yaşamak seninleymiş meğer
Aç yüreğini, geliyorum şehrine! .....