Şehrine Geldim Gelmeler Gelinlik Gi ...

Geçen yıl,senin doğduğun şehirden geçtim,,senin gibi sessiz ve sakindi,
büyük ve sade bir şehirdi.Seni sevdiğim, seni ölümsüz kıldığım şehirdi.
-Milyonlarca insan vardı şehrinde benden başka kimseler yok gibiydi
Bütün güzeller sana benziyordu.
-Sana geldiğimi sanmıştım; meğer kendime gitmişim saklı kentim.
-Kime baksam sendin.Nereye yürüsem senin adımların. Bu ben miyim, sen mi bilemedim.

Evinize geldim bir duvar yazısı gördüm:
- “Aşkın kar-zarar defteri yok…”
Ben de yanına : Sadece Ömürlük misafirim bu aşkın ziyanı yok sevgilim.

Yüzümü içyüzüne sürdüm. Seninle ilk kezleri yaşadığım sokaklar yabancı.Sensiz her yer Sibirya.Ankara neden kutuplar gibiydi.
-İçimdeki penguenler neden nemli gözlerle ünümde yürüdüler. Ağlamak ile aşk arasında akan bir yanardağın, yar dağıydım orada.
Kendimden geçmiştim. Yüreğimin başkentini , başkentten seçmiştim.
"Her şey yolunda, ben buradayım. Burası neden buralı değil ki.

İçimin aşkdağlarına yasladım sırtımı. Bir Ankara türküsüyle seslendim tüm ayrılanlara:
“Ceylan'ınsın diyerek meclisten kanun çıktı
Gizli saklı değildi öylesine açıktı
Aşka susamış ruhum yalnız sana acıktı
Bakışını yemesem açlıktan öleceğim
Yemin ettim bir kere ben senin olacağım”

Sende kaldığım zamanlar yürüdü önümde, sağ elim havada elini tutar gibiydi.Refleks ya.Şehrinde el eleydik, dil dile sözler atlasımız vardı. Renkli cümlelerin adılıydık. İsimsiz huzurların gerçek adıydık.
Aynı nefeste aynı duygunun bölünmemiş nefsini taşıyorduk.Nefis ünümüzde mutluca yürüyordu… Dondurmalarımızı yemek için el ele tutuşmaya ara vermişiz. Çabuk bitir dercesine ellerini özlemişti ellerim.

Huzursuzluğu bağışladık son gidene.Benim gibi bir türlü gidemeyenlerin deyişçisi geldi bu felsefi sözleri bırak.Bu zekayı ağlatan cümlelerin diline dolama sevgini.
İçten bir bekleyiş iste.

-İsimsiz sessizliğin faturasını sundu.Yazgı yanıklarından sonra yazılmamış günceler var.Günleri besle.Günsüz kalmasın kavuşmalar.

-Yıldızların bağı kopmuş sensiz gecelerde. Yürümek karanlık. Gitmek düşekalkıyor. Bir kitabın önsüzü gibi, bir aşkın ilk sızısı.

Şimdi giriş cümlesi olmayan bakışlarının kitabında kendimi okuyorum.Son cümlesi senden , ilk cümlesi yine senden.Ben nerdeyim.Sana benzediğim için acep benlik yok mu sevgilim.

Kırık düşlerimi çalacak bülbül de yok.Yoklarımın yoklamasını yapacak
Can kırıklarını sayacak kırlangıcın da yok.

Bir heceye eklenen sözler, bir günler kitabının işaretiydi.Bir güne okunmak için senli ömürler yazılıyor.

-Örgülü suçlarımı çözen afların seyrinde unutulmazların avuçlarında
seni sakladım.
Kırılgan öyküler anlatmasın gidişler. Masalların sonu gibi olsun.Sen iyi bir perinin fistanını giymişsin. Mutlu son , mutlu gözlerinde başlar bilesin.