Şehrindeyim Şiiri - Gürkan Kuzu

Puslu bir sonbaharın sabahıydı,
Uyanmaya çırpınıyordu daha şehrin;
Sıcaktı yatağın belki,
Belki ısınmamıştı senin.

Vapur sesleri duyardım gece derinliklerinde.
Uykum bölünür martı kokardım.
Şimdi, el boyu uzaklıkta o vapur,
Sana gitmeye amade, bende.
Şehrindeyim yani, yani özlediğimdeyim.

İstanbul’dasın,
İstanbul’dayım,
İstanbul’dayız.

Başlarken şehirde martıların uçuşu,
Özüme koktu kalbinin çilek kokusu.