Şehrin yarım kalan hikayeleri

Yıkık bir şehrin yitik oyunlarını izlerken elim kolum bağlı
Sonra Kafam da rüzgarlı bugün sesim gibi...
Sanırım yaratılan olaylardan kurulan kumpaslardan...
Yaşadığım hayal kırıklığından.
Kullanılan iyi niyetten..
Sonrasında üzülmemek için kurulan teselli cümlelerinden.
Anlayacağın sesimde rüzgarlı bu ara...
Fırtınalar kopuyor içimizde.
Neyse ki Kasırgaları bastıran kahraman yürekler hala var..
o yüzden aldırmıyorum bende sesimdeki rüzgara..
İnsan analar ne yiğitler doğuruyor demekten alamıyor kendini.
Biz 5 dk içinde tankın içindeki casusu etkisiz hala getirip 5 dk içinde aynı tankı kullanmayı öğrenen bir milletiz.
Mücadele ruhu hala tap taze ve hala demokrasi nöbeti devam ediyor içimizde...
Ama yine yıkık bir şehrin yitik bırakılan evlatları var ..
Her defasında tam bitti derken yeniden kanayan bir yara var.
Şehit evlatları için gözyaşı döken binlerce anne var..
Ve benim boğazıma takılan bir sürü cümlem var.. Neyse diyorum neyse
ama ne edebim ne de edebiyatım yetmeyecek bu şehri talan edenleri anlatmaya..
Velhasıl Üzgünüm, yorgunum...
Peki bu kadar gözyaşı söndürür mü şehrin yangını ?.
Bir nebze de olsa benim gözyaşım su serper mi şehit annesinin yüreğine.?
Sahi yetmez mi bu kadar yaş bu kadar yas bu ülkeye?
Derken
Göklere bir nida yükseliyor..
Unutma! Mucizeler dualarda gizlidir.