Maverayı yol edip gidişinden sonra
Ben yalnız seyyahıyım vahasız çölün
Kül rengi akşamlarında Eylül’ün
Saat ayrılıkta dururken
Ucu yanmış mektuplar arasında
Kurutulmuş, unutulmuş gülleri
Ardın sıra sarhoş rüzgâra savururken
Bir bakışımla kıvılcımsız yansın bu şehir
Ben bu şehrin yabancısıydım
Yalnız seni bilirdim
Gittin delirdim
Maverayı yol edip gidişinden sonra
Hepsini sildim adına çıkan imlerin
Kapılıp anaforlarına vehimlerin
Her şişede yudumlarken acıyı
Dur be saki
Ne kadar dolarsa dolsun kadeh
Unutturmaz sinemi delen sancıyı
Gayrı gidişinle kedere kansın bu şehir
Ben bu şehrin yabancısıydım
Yalnız seni bilirdim
Gittin delirdim
Maverayı yol edip gidişinden sonra
Kederler unutturdu umduğum visali
Bu elem oturmasaydı böğrüme taş misali
Şarkılar isminle bulacaktı ahenk
Cemreler düşecekti baharıma
Bilsen adına ne şiirler yazacaktım
Şimdi yakıp tüm ışıklarını renk renk
Hüznümü çıkmaz sokaklara bansın bu şehir
Ben bu şehrin yabancısıydım
Yalnız seni bilirdim
Gittin delirdim
Muhammed Mehmet GÜL
Muhammed Mehmet GülKayıt Tarihi : 10.6.2010 10:20:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hepimiz yabancı değil miyiz mahpus olduğumuz şehirlerde.
Kutlarım üstad.
Kalbi Muhabbetlerimle...
TÜM YORUMLAR (7)