Şehrin, görüp görebileceğimiz son ışıkları bunlar. Artık yarınlar karanlık olacak. Gök, yerle yeksan olup umutlar toprak altında kalacak. 'Dur, etme!' denilemeyecek kadar geçip gitmiş zaman. Olanlar olmuş, gidenler gitmiş. Dönüşü olmayan yollarda kaybolup yok olmuş hayaller.
Şehrin son ışıkları bunlar. Pencerelerde siluetler görünmeyecek, balkonlarda oturulmayacak, bahçeye çıkılmayacak, çiçekler sevilmeyecek, yapraklara dokunulmayacak. Uzaktan geçenler için 'O mu?' diye içten geçirilmeyecek. Ansızın karşılaşılmayacak caddelerde.
Artık uçurumlar yarınlar gibi karanlık, dağlar yarınlar gibi karanlık, gök yarınlar gibi karanlık, düşler yarınlar gibi karanlık, sokaklar yarınlar gibi karanlık. Gözümüzün feri sönmüş, gözümüz yarınlar gibi karanlık. Her yer bataklık, her geçen gün ömre fazlalık.
Yüz lira maaşlı kibar bir adam.
Evlenir, sedire taşınırlar.
Mektuplar gelir adreslerine:
$en Yuva Apartmanı, bodrum kati.
Kutu gibi bir dairede otururlar.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta