Şehrin Sokaklarında Şiiri - Hüdai Ülker

Ayaklarım elverdiğince ayağa kalktım
takındım tavrımı çıktım dışarı
indiğim sokaklarla öpüşmek geçti içimden
dünyayı alaşağı etmek değildir niyetim
kedilerin kanına su serpecek
bir başlangıç olsun isterim
öpüşürsem belki cesetler kalkar ortadan
kendimi çağırdım ve geliyorum
çünkü çağrılınca çare gelir ardından
bu şehre görüntüm göklerden yansıyor
silahlardan önce aklımda ağrısız kuşlar vardı
onlar dizlerini kırıp benimle otururlardı
yürüyorum şehrin duvarları beni şerh ediyor
tepelere tanklar dikilmiş koynumda zedelenmeler
kaç parçaya bölünüyordu ülkeler silahların gölgesinde
harita çizicilerin bir kefen kadar olmadı değeri
yüzümü ısıran dişlere aldırmadan ayaktayım işte
günün getirdikleri uykumu kenara attı yürüyorum
çıktım ıssız vakitleri sokaklarda yakaladım
buralarda hiçbir parçamı kaybetmek istemem
gömleklerim kirişlerin arasından sarkardı
sonra bir ter boşanırdı soğuk gecelere doğru
aşamalarla sıyrılıyorum küllerimden
açılıyorum dünyaya fakat soruyorum kendime
açılmasam dünyanın her köşesine
bir kedinin kanına nasıl su serpebilirim
göklerin birleştiği yerden beni kim indirebilirdi sokaklara
dar balkondan bakan dar insanın insafına kalmak istemem
istasyonun ıssızlığında da olsa bulutlu vakitler sarsın beni
sonra efendim çalışsın tiyatrolar oynasın oyunlar
o sahnelerle öpüşmek isterim.