Şehrin Sokakları Şiiri - Nazmiye Kayar

Kaybolup giden şehrin sokaklarında
Bahar yağmurları seksek oynuyor.
Gece olmuş,tektük kapanmamış lambalar olsa gerek.
Sokaklardan gelen sesleri dinleyen birileri olmalı,
Hatta bu seslere ayak uydurup ağlayanlar.
Buğulu camlara başını koyup,
Yitirilmemesi gereken bir şiirin
Anlaşılmayan koylarında,
Saçlarından olta yapıp,
Denizi tutanlar olmalı.

Kaybolup giden şehrin sokaklarında,
Bahar yağmurları seksek oynuyor.
Ve hala ıslanmamış yürekler var sokaklarda,
Unutulmayan çiçekler var,
Şarkı söyler bozulmuş plak gibi.
Hep aynı şarkı,hep aynı başağrısı,hep aynı yok oluş.
Sigarayı sevgiden daha çok tüketen insanlar var bu şehirde.
Maviyi griye,yeşili siyaha boyayan birileri var,
Birileri diyorum,isimleri yok,sadece cisimleri var.

Kaybolup giden şehrin sokaklarında,
Yağmurlar seksek oynuyor.
Yıkanmamış kirli yüzlerle gülümseyen,
Karanlık insanlar var.
Caddelerde yalın ayak koşan,
Baltalı sevinçler var bu şehirde.
Kan damlar kesik her bir damarından.

Ve herşeye rağmen bahar yağmurlarıyla yıkanan
Bu sokaklarda deniz kuşları var,
Nisan ayını bekleyen,
Nisan yağmurlarını bekleyen.
Bu şehir bir şiir güzelliği ile ağlarken,
Ve sokaklarında yağmurlar,
Çocuk edasıyla koşuşurken,
Kocaman kollarıyla sarılıp gitme diye fısıldarken
Ölümüm bu şehrin elinden olacak diye korkuyorum.

(İstanbul-Mart 2002)