Geceydi…
Bir şiir yazmamı istedi şehir
Öyküsü yitirilmiş insanları anlatan,
İçimden geçen bir şiir olsun dedi
En son yitirilmiş öyküden, çalıntı olsun…
Uykusuz,yorgun ve naçardılar dedim
Bir masalın içindeydiler…
Tıpkı şimdi bizim yaptığımız gibi,
Karanlığa gülümsüyor,ışıktan kaçıyorlardı.
Gerçeklerle yüzleşmemek için,saklambaş oynarlardı.
Böyleydi insanlar,dünyayı gördüklerinden beri…
Kadınlar vardı,yaftasında ezik şehirlerin
Ve ezilmişti gurur bir cariyenin içli sesinde
Padişah vardı,tahtını çaldırmış
Bir aşk sürgününde,kalakalmıştı…
Çocuklar vardı,mektep önlerinde seksek oynayan
Ve muallimler sadece öğretmek için yaşarlardı.
Her gün yeniden yeni yeni öğrendiklerini…
Kara tahtaya her şey yazılırdı da
Bir kalbin resmini çizemezdi muallim…
Amcalar vardı palabıyıklı,hoş sohbet
Er meydanlarını tutuşturan yaman delikanlılar
Pencereden çamaşır sarkıtan teyzeler vardı
Çocuklara şeker dağıtan tonton neneler…
Varlardı hepsi,pembe bir masalın içinde
Yaşıyorlardı,biraz dünden,biraz bugünden
Yarınların sabırsız olduğunu,bilmezler miydi?
Ölüverdiler…Masalları bitmeden…
Betül Çetin 2Kayıt Tarihi : 24.2.2007 13:16:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
içimdeki masalımsılar...
yüreğine sağlık
TÜM YORUMLAR (2)