Giriş:
Duvarlar çıkıyor önüme
Şehrin mahpus yüklü duvarları
Hiçbir sır kalmamış ardında hiçbir duvarın
Nereye gitti diyorum benim elbisem nerede
Şehir soyunmuş diyor biri
Şehrin elbisesini çalmışlar
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Üstada saygılar, her şiir ayrı dem..
slm siirin mukemmel olmuş duygularını anlayorum yasam felsefenide, bence yasamın boyunca süreklı hayatın cıceklı dallarına tutunmayı küçük olan mutlulukları dev bulutlara dönüştürmeyi sakın [email protected]
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta