Şehrin Melankolisi

Bir matem havası sızar aralık pencerelerden sokaklara
Ve duvarlardan bir gürültü
Güvenilir seslere görünenden fazla, o saatlerde
Tekinsiz bir kuş sesi yerden yukarıya
Al kendini şimdi, vur sokaklara
Kaldırım taşlarının mesaisi bitmez ya!
Yıpranmış bir şehrin kokusu yayılmıştır her yana
Karıştırılır bir çöp kutusu
Bir insan mı yoksa bir kedi mi?
Ezan sesiyle beraber ürperir loş ışıklar
Kim dolaşıyor tek başına amaçsız adımlarla
Başlar kimsesizlerin anıları bu saatlerde
Birinin kimsesi olmak isterler düşlerinde
Bağırır biri sessizliği bozarak
Çünkü en kolay zamandır duyurmak için sesini
Ay ışığı yansımaz beton duvarlardan
Karanlık bekçisi gezer sokaklarda
Yıldızlarıdır gecenin ışık sızan pencereler
Kaç kişi düşünür şimdi benimle aynı şeyi
Ve kaç kişi boşa geçirdi bir günü daha