Şehrin ışıkları Şiiri - Barış Karagöz

ŞEHRİN IŞIKLARI

Bir bir söner şehrin ışıkları
Düşe dalar çocuklar
Güzel bir geleceğin hayaliyle kapanır göz kapakları
Kimisi zenginliği düşler
Kimisi üzerine çullanan karabasanın korkusuyla ürker
Seyre dalar yeryüzünü semanın yıldızları
Düşerler bir bir hayallerin kurulduğu pencerelerin önüne
Sürüklenirler yavaşça gökyüzünde
Ve kurbağa sesleriyle inler dağlar
Rüzgâr ve yaprakların hışırtısı
Şarkılar mırıldanır geceye, kimseler duymaz
Silah gölgelerinde yastığa baş koyar çocuklar
Uyumaya çalışırlar
Ama uyuyamazlar
Güller yeşermeye çalışır kanlı topraklarda
Ama yeşeremezler
Çünkü esaretin zulmü var topraklarında

Bir bir söner şehrin ışıkları
Ay doğar vurur suya
Ve ben uyumam
Yıldızların nöbetini tutarım
Arada bir gider gelir gözlerim uykuya doğru
Ama ben şafakları gözlerim

Masamda bir kâğıt bir kalem durur
Ben sayfalara hayallerimi dizerim
Yüreğimde fikirler yoğurur
Ve aydınlığa tek çare derim

Gecedir şimdi sessizlik hâkimdir her yana
Bir tarafta karanlıklar dize gelir
Kendini verir aydınlıklara
Bir tarafta aydınlıklar vardır
Direnemez,
Verir kendini kahpe karanlıklara

Pusular vardır, ruhlara korkuyu salar
Bir yiğit düşman ininde yatar
Ve sabahı olmaz o yiğidin
Tünediği inde gaflete dalar

Ve aydınlığa bürünmeyen gecelerin sabahı olmaz
Çünkü güneşler,
Karanlığın peşine aydınlığı salmaz

Barış Karagöz 16.01.2003
00:50 Erzincan