Şehrin Işıkları / Şiir Şiiri - Ümit Özkan

Şehirde gece yok..
Yanar hep şehrin ışıkları,
Ararken karanlığı örtsün diye bütün ayıpları
Bir âmânın dokunuşu umut olur.
-Neyse ki görmüyor çirkinlikleri bazıları.-
Uyku kaçıştır hayatın gerçeklerinden
Ama uyku yok.

Açık elleriyle sahte gülücükler dağıtır bir dilenci
Duanın ‘Bini bir para’ dilersen
Apartman boşluklarında hırsız uğultuları,
Her köşe başında, ruhları öldürmek için bekleyen
Hain çığlıklar yükselir.
Türlü ihtimallerin öldürmediği her insan
Gibi yüreğim taş kesilir.

Yollar hıncahınç insan ve araba dolu
Kaldırımlar hıncahınç insan
Korna sesleri keser yolumu
Şehirde yürümek, koşmaktır; vakit dar
Bir çırpıda gelir-geçer yıllar
Apartmanlar sefertası kıvamında, balık istifi
Küçük bir oda, dört duvar.
Apartmanda ölen dostluklardır.

Bizler dingin rüyaların gölgesinden çıkıp
Atarken şehrin ateşine kendimizi
Elimizle kaybettik ufukları
Çiçeği olmayan pencerelerden gördüklerimiz
Kurukafa evlerin kör gözleridir.
İnsanlık ölmesin ne olur!
İnsan insanlığından önce ölmelidir.

İnebolu - Haziran 2012