Şehr-i İnsan’dan şimdi gitme vakti - Gar ...

Rabb’ini sevdiğini kimse söylemesin.
Sadece rabbinin yarattıklarına karşı karşılıksız sevgisini g/örsünde şükretsin haline buyurdu Şahım.
Seni dünya g/özüyle sevenden uzak dur.
Gönlündeki duayla g/örene köle ol dedi Pirim.
Gönülden sevmeyenin, ömürde yeri olur mu?.. dedi Mirim
Rabbinin sevdiklerini sev dedi Meczup
Dünyanın helalinin fazlası hesaptır, haramı azaptır dedi Zahit
Fareyi kapana kıstıran nefsinin aç olmasıdır dedi Boşvermiş
Müslümanlar kardeş olsun demekle olmuyor, hani nerde?..dedi Deliler Şeyhi
Nesillerdir sizinle yaşayan üstün tarafınızı bulun dedi Miskin
Bir yığın yangın yerinden atlayan yanının bir parçasısın dedi Aklı Kıt Adam
Yaşanmış hayat izlerinin mahremiyeti size gülümsüyor dedi Neyzen
İnsanın çekirdeği kendine mahsus sevgisidir dedi Üçler
Bir rayihaydı gözden gönül tahtıma kurulan dedi Yediler
Gönül kimi sevdiyse güzel o dur dedi Kırklar
İki suç ortağı gibiyiz ey yar burası dünya dedi Abdal
G/öz g/ördü duada gönül sevdi. Var mı benim bunda günahım, biz keder g/özyaşına sığınmışız dedi Garip Çoban
Unuttum seni, yolcuyum artık bilinmez bir diyara derken dün gece yine girdin rüyama dedi Mahallenin Delisi
Eriyen mumdan bir gönüle bir demet çiçek vermemizi istedi dedi Türbedar
Gönül göze tabidir, kendimi sana kör etti aklım ey yar dedi Sufi
Hiç vaktimiz olmadı gönül penceremize gelene, yeniden götürürdü şems vakti duada dedi Hırkasız Derviş.
Gönlümü yenen kimdi?.. Yenilen kim, bilmezdim gam yatarken b/akardım ona dedi İhtiyar Bilge.
Işığı g/örmek için perdenin arkasına geçmişti gönül, çırılçıplak soyunmuştu vakit perde ışık içindeydi divaneler dedi Seyyah
Ay çıktı gönül harabem badana edilmiş gibi ışıl ışıl olmuştu dedi Yoksul
Biz gidince g/özden nehir akmaz olmuş sevgilinin mahallesinde dedi Divane
Harab olmaya yüz tutmuştu gönlüm, uyuyamaz olmuştu geceleri. Bir şey bekliyordu, ayrılık yoluyla konuşuyordu dedi Acz
Garibliğiyle ulu bir yurttur gönlüm. Dünya yere düşerdi bazan. Ben de uyur gibi yapardım dedi Abid
Sen g/özyaşının kıymetini ne bilirsin, gönül definesini aramıyorsan dedi Şair
Ey sevgili, gönül sahibi açmış kapıyı geldin harabet gönlüm köşesine oturdun, şimdi gittim dersin, gelenin yeri gidenin yolu hazır, hepsi ondandır dedi Fakir
Biz içten b/akarız gönüle, dalgalar vurdukça ey gönül aç kapılarını aşka dedi Aşk. (Y.ed)