Şehrin Hizmetçilerine Şiir (kdz. Ereğli) ...

Anlamaz mı şehir yüzüne güleni,
Şehri taş yığınımı sanırsın,
Anlamaz mı kuşları, denizi...
Sokakta dilenci anlamaz mı?
Şehri seveni...
...
Betonu bile çatlatır çiçekler...
Toprak anlamaz mı tohumu.
Ağaçlar anlamaz mı yaprağı.
Sanmayın şehrin yok ruhu.
Bir çivi bile çakılmazsa ölmez mi?
...
Olmaz olur mu hiç...
Çiçekler açmaz olur mu?
Güller solmaz olur mu?
Yeter ki sulamasını bil.
Her şeye düşman olsan güllere olunur mu?
...
Asılır mı suratlar.
Basılır mı gölgelere,
Gülmeli şu insanlara gülmeli,
Kin, intikam nereye kadar?
Babasına düşman olsan çocuğuna olunur mu?
...
Ekmek kavgası her zaman,
Kazansan da, kaybetsen de...
Şehrin seçimi kırmızı olmuş, mavi?
Hizmetin ne fark eder rengi.
Halkı bilmeyen, duymayan, göremeyen?
Trilyonları olsa cebinde Başkan olur mu...
...
Kdz. Ereğli bu...
Eli de bol, cebi de...
Çöpçüsü de var madencisi de,
Hep beraber yürürler sahilinde.
Bağıra çağıra 'Sevgi- barış- dostluk' diye...
...
Can geldi, kan geldi...
Özledi şehir efsane olmuş Başkanını.
Seveni de özledi, sevmeyeni de.
Kuyumcusu da özledi, simitçisi de.
Alkışlıyor şehir, Posbıyık diye...
Bitsin, şu kıtlık, gelsin bolluk diye...
04.04.2019