ŞEHRİN GÜNEŞİ
Bu yozlaşmış ve yalnız kalmış şehrin,
Soğuk ve puslu bir sabahıydı
Sense yeni çiçek açmış
Bir tan ağartısıydın
Gözlerini gördüm ilk önce
En masum en gizli yerini
Birden sende hissettim kendimi
Ve yüreğim güzelliğinle doluverdi
Daha önce hiç hissetmemiştim böyle kendimi
Sen doya doya ısıtırken kalbimi
Ben hazırlamıştım aşkına kendimi
İsteseydin getirirdim sana geceyi
İsteseydin yakalayıverirdim
Ay dedikleri gecenin güneşini
Sen olurdun hem gecem hem gündüzüm
Şimdi yıllara muhtaç
Aşkınla dolan kalbimin
Güneşini silivermesi
Oysa sokuluvermek istemiştim
Sessizce o masum yüreğine
Ama unuttuğum bir şey vardı
Sen sadece benim değil
Bu viran olmuş
Altında ezilip, kaybolduğum
Karanlık ve puslu şehrin güneşiydin…
Mehmet emin kızmaz
Bodrum-mus_can
20-12-2006
Kayıt Tarihi : 13.5.2007 19:55:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!