Şehrin gözyaşları Şiiri - Yorumlar

--------- Şehrin gözyaşları -

Sokaklarında hayatın rahvan atları yok artık
Uyluklarına kadar işleyen dayanılmaz sızılar
Yaralar şehrin insanlarını
Bulvarlarında dolaşır kendine yabancı insanlar
Dinledikleri şarkılar ruhuna tahripkâr
Şiirde özneyi inkâr var
Ben garip sen hancı
Ellerimizde güneşten hareler
Yalnız ikimiz tararız şehrin dağınık saçlarını.



Sevgiliyle özdeşleşen bir şehir, bir aşık. Sevgili yabancı şehirde, aşık kendi yaşadığı şehre yabancı. Sanki şehir yabancı bir kucak, sarıp sarmalayan hava yabancı. Velhasıl şair bu düz yazıyla kendini dahi yabancı sayacak. Sevgiliden gelen acılar aşığın mutluluğu oluyormuş diyor, saygılar sunuyorum.

--------- Şehrin gözyaşları -

Sokaklarında hayatın rahvan atları yok artık
Uyluklarına kadar işleyen dayanılmaz sızılar
Yaralar şehrin insanlarını
Bulvarlarında dolaşır kendine yabancı insanlar
Dinledikleri şarkılar ruhuna tahripkâr
Şiirde özneyi inkâr var
Ben garip sen hancı
Ellerimizde güneşten hareler
Yalnız ikimiz tararız şehrin dağınık saçlarını.

Lambalarına kumrular konmuyor artık bu şehrin
Salkımları çoktan kurumuş bahçelerinin
Oturduğum ev beni kucaklamıyor
İçi boşaltılmış çocuklar yalnız bakıyor
Talan edilmiş beyinler oyundan ıskarta
Temasına gem vurulmuş kitaplar raflarda
Vurgun yemiş sünger avcısı gibi şehrin insanı
Kendini ifade etmiyor artık hiç bir marş
Kabuğum iyice incelmiş gövdemde
Karanlık ağızları boğuyor gece
İyice daraldı aklın telinde asrın kalıpları
Mazgalları biteviye kahır boşaltan bu şehirde
Sen gayret et ve bizleri taşı güneşe
İşte tam karşında duruyor cumbalı pencereler
Şehrin yaralı camlarından
Keyfince sana açmış bak mor menekşeler.

Kutsanır oldu yalan rüyalar
Şehrin neonlarında
Sen inerdin her gece gemiyle rıhtıma
Horlanan bakışlarda aslında sen vardın
Kaç geceyi gemilere yükledin
Beklediğim gemilerden sen hiç inmedin
Köpük köpük buhar oldu alkışladığım bulutlar
Köhnemiş uykularda bir bir kayboldu umutlar
Hani mavi düşlerdi uykularımızı bölen gerçekler
Artık bu şehirde kalmadı
Seni hatırlatan hiçbir şey
Kuytu bir geceydin içimden atamadığım sen
Peşinden koştum sana açılan pencerelerden
Üstü açık terastan baktım sana
Yoktu sana bıraktığım ellerin
Kim bilir hangi meyhanede ağlar menekşe gözlerin.

Bana yabancı bir şehirde yaşar sevdiğim
Gözlerinde ya kirlenmiş körfezler var
Veya kahrından kurumuş ırmaklar
İçime boşalır şehrin gözyaşları
Burçları şakaklarıma dayanmış sahra topları
Gölgeme ant içip ağladım
Son kez seslendim sana
Üzülme ellerinden su içmeden ölürsem eğer
Seni karadut nektarlarına bıraktım
İşte şu çınarın gölgesinde bekliyorum seni
Bekliyorum resimlerde çoğalan sesinden
Bekliyorum güllerin kıvılcım saçan renklerinden.



AKÇAY -MAYIS / 2009

İbrahim Yılmaz

GECENİN EN GÜZEL ŞİİRNİ OKUDUM SAYFANIZDA,
TEBRİKLER...
KALEMİNİZ DAİM OLSUN,
KIRIKKALEDEN SEVGİ VE SAYGILAR..

Güçlü bir anlatım ve akıcı bir ifadeyle dile getirilmiş, çok güzel bir şiir.......... kutluyorum tüm yüreğimle, tam puanımla .............Saniye Sarsılmaz

Mükemmel bir çalışma, mükemmel bir eser vermişsiniz sevgili üstadım.
İmgelerle objelerin raksı bir başka güzellikte.
Duygu, anlam, etki fevkalade...
Severek, keyif alarak okudum. Tebrikler üstadım.
Tam Puan + Ant.
Sevgilerimle....
Nafi Çelik

şehrin bizi de tüketmesine karşı içten üzüntü var ama tükenmiyen birşeyler de kalmış eskisi kadar olmasa da...
herşeye rağmen güneş orada ve menekşeler açmaya devam ediyor..tebrikler sayın şair...

Umutsuz bir bekleyişin şehre hüzün yağdırdığı güzel dizeler..Tebriklerim yüreğinize

Gençlik yıllarımdan hafif bir rüzgâr esintisinde memleketin ahvalini düşündürdü zamanın gidişatında şiiriniz...

genelde uzun şiirleri okumak yorar ama ellinize sağlık çok güzel olmuş..

Sokaklarında hayatın rahvan atları yok artık
Uyluklarına kadar işleyen dayanılmaz sızılar
Yaralar şehrin insanlarını
Bulvarlarında dolaşır kendine yabancı insanlar
Dinledikleri şarkılar ruhuna tahripkâr
Şiirde özneyi inkâr var
Ben garip sen hancı
Ellerimizde güneşten hareler
Yalnız ikimiz tararız şehrin dağınık saçlarını.

Lambalarına kumrular konmuyor artık bu şehrin
Salkımları çoktan kurumuş bahçelerinin
Oturduğum ev beni kucaklamıyor
İçi boşaltılmış çocuklar yalnız bakıyor
Talan edilmiş beyinler oyundan ıskarta
Temasına gem vurulmuş kitaplar raflarda
Vurgun yemiş sünger avcısı gibi şehrin insanı
Kendini ifade etmiyor artık hiç bir marş
Kabuğum iyice incelmiş gövdemde
Karanlık ağızları boğuyor gece
İyice daraldı aklın telinde asrın kalıpları
Mazgalları biteviye kahır boşaltan bu şehirde
Sen gayret et ve bizleri taşı güneşe
İşte tam karşında duruyor cumbalı pencereler
Şehrin yaralı camlarından
Keyfince sana açmış bak mor menekşeler.

Kutsanır oldu yalan rüyalar
Şehrin neonlarında
Sen inerdin her gece gemiyle rıhtıma
Horlanan bakışlarda aslında sen vardın
Kaç geceyi gemilere yükledin
Beklediğim gemilerden sen hiç inmedin
Köpük köpük buhar oldu alkışladığım bulutlar
Köhnemiş uykularda bir bir kayboldu umutlar
Hani mavi düşlerdi uykularımızı bölen gerçekler
Artık bu şehirde kalmadı
Seni hatırlatan hiçbir şey
Kuytu bir geceydin içimden atamadığım sen
Peşinden koştum sana açılan pencerelerden
Üstü açık terastan baktım sana
Yoktu sana bıraktığım ellerin
Kim bilir hangi meyhanede ağlar menekşe gözlerin.

Bana yabancı bir şehirde yaşar sevdiğim
Gözlerinde ya kirlenmiş körfezler var
Veya kahrından kurumuş ırmaklar
İçime boşalır şehrin gözyaşları
Burçları şakaklarıma dayanmış sahra topları
Gölgeme ant içip ağladım
Son kez seslendim sana
Üzülme ellerinden su içmeden ölürsem eğer
Seni karadut nektarlarına bıraktım
İşte şu çınarın gölgesinde bekliyorum seni
Bekliyorum resimlerde çoğalan sesinden
Bekliyorum güllerin kıvılcım saçan renklerinden.



AKÇAY -MAYIS / 2009
İbrahim Yılmaz



Yüreğinize kaleminize sağlık üstadım
Harika şiiri tam puanla yürekten kutluyorum
Selam ve saygılarımla...

şehrin gözyaşları düşmüş şiire ve yüreğe..

öyle güzeldi ki..harika bir şiir olmuş..ellerine emeğine yüreğine sağlık değerli ustam...

tam puanımla yürekten kutluyorum listeme alıyorum...