Şehrin Göbeğinde İsyan Şiiri - Kemter Abdal

Apartmanlar büyüdükçe,
Güneş borçlandı bize.
Şimdi her sabah,
Balkonlarda biriken ışık taksitlerini
Yalnız kediler ödüyor.

6:15 vapur seferi iptal edilince,
İnsanlar köprüde kaldı.
Bir adam cebinden çıkardı
Paslı bir anahtar uzattı:
"Al bunu,
Artık bütün şehir senin."
Kimse tutmadı.

Plastik çiçeklerle beslenen çocuk,
Bulduğu domates çürüğünü
Gökyüzüne fırlattı.
Ve bir anda,
Bütün gökdelenler
Yere eğdi başını.

Bankta uyuyan adamın
Cebinden çıkan bozuk paralar
Yuvarlanıp
Kendilerini nehre attı.
Sabah,
Balıklar ellerinde pankartlarla
Belediye önünde sıraya girdi:
"Daha fazla 50 kuruş istemiyoruz."

Kaldırım taşlarının altında
Bir kadın gömülü.
Her gece
Asfaltı ısıtıyor elleriyle.
Sabaha karşı,
Tüm şehir
Onun avuçlarında,
Bir avuç buğday tanesi kadar.