Şehrin en karanlık yerinde dururken

Hayatımın terazisi şaşmış ,
Şakülü kaymışken cesaretimden korkuyorum
Bazen kendimi bende çözemiyorum
Bir düş'ün esaretinde kaldım ki
Kalbimin en dingin yeri acıyor
Yaşamla mücadele ederken ,
Kalbimi serinleten bir nefes , bir nefese hasretim .

Onlarca hatıra yüklediğimi hiç hesaba katmadan
Haklıydım , düşünmeden giderken
Hayallerim bile beni kovarken
Ya hayallerimin kendisi o hakikat mi ?
Ne kadar ödün vermem gerekirse kendimden ,
O kadar verdim bende işte
Ne kadar duygularımı çaldırayım daha
Ah aklımdan geçenleri bir anlatabilsem
Hangi hikayeye tutunsam , sırılsıklam olsam şimdi
Duygularıma hakim olabilmekten yoruldum . . .