Issız güneşin batışı gibiydi gözlerin
Son yok oluşuydu kor ateşteki közlerin
Ve gitti sıcaklık ay doğmuştu yüreğe
Son kez göz kırptı kulağa fısıldadığın sözlerin
Bir uyarı bıraktı, soğuk vurdu gece karanlığa
Her yerde buz tutmuş kalpler, sokuldu sol yanıma
Bır yanı sızlıyor bir yanı yanıyordu
Güneşe susamış, kavuşmayı bekler aydınlığa
Güneş aya, ay güneşe son kez varsın
Buz tutmuş toprağın içinde yürekler yansın
Gerçek acı bu değil olmasın görmek nasip
Kanın şehrin damarlarında son kez aksın.
Kayıt Tarihi : 15.3.2020 13:24:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!