- Metin Öztürk’e -
dilimizden dökülen nağmeler kement
küfürler pusula sokaklarında
umduk ki az devlet kokacak bu kent
yaşamak yeşerecek boyun bağlarında
o kırarken insandan oyuncaklarını
biraz üniversiteli çokça çocuktuk
salonları, sahafları, çay ocaklarını
bizi yalnızlığımıza kusarken bulduk
yüzümüzü astık balkonlarımıza
tehdidine şerh koyduk bakışlarının
bir papatya bile düşmezken payımıza
sonuna baharlar taşıdık kışlarının
kaç ömür eder beklerken bir selamı
kitabevlerine bırakılan zamanlar
bu yarım kalmışlık şehrin bize ikramı
ve kan revan içinde soluyan hatıralar
Kayıt Tarihi : 23.8.2020 12:17:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
