Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Giden gelmiyor değil mi? Hele dönşü olmayan bir yolculuğa çıktıysa,ardında kalanlar ise o sevgiyi hala yaşatıyor,unutmuyor...Ne kadar güzel...Kimi aynalarda görüyor ve sizin gibi şehrin her köşesine yansıtıyor..Her kaldırım taşında görüyor izlerini,kimi gizlenen gülüşleri kimi gözünden düşen inci tanelerıini...Yaşadığın şehrin bulunduğun yerin her köşesinde hayali ile gezip dolaşıyor....Çok güzel bir sevda ve bu kadar seven var mı acaba diye düşünmeden edemiyorum..Yüreğinize sağlık abim...Tebrik ediyorum sizi..Sayılarımla
Bu güzel şiiri okurken,geçen yılların kalbimizde bıraktığı hüzün yine alevlendi. Gerçekten unutulmayan aşklar var herhalde... Demek herkes bu kadar vefasız değil...Gönlünüze sağlık...Güzel günler dilerim... Hâlenur Kor
seni şehrin aynalarından geçirdim
şakıyan bülbüllere inat
ince kavak yellerinde ağlar sesin
sisli aynalarda büyürken hayalin
geniş coğrafyamda gezinir özgür kalbin.
kaleminize sağlık Ustad.Cok güzel şiir okudum.Kutlarım güzel kalbinizi.İlhamınız bol olsun....Sayğılarla..
Selam gönül dostu,
Bir sevdanın negatif tablosu çizilmiş
Güzelliği beyaz güvercinde gizlenmiş
Hüzün ise sırdaş akşamlara yüklenmiş
Tebrikler dost,kalemin ne güzel süslemiş
Sevgi deryası olan yüreğinizin gönüllere damlayan değerli kalemini kutluyor,ışıltısının ömrünüzce hiç sönmemesi dileğiyle,saygılar sunuyorum.
sen beni burada
bu şehrin alnındaki meydanında
bırakıp gittin
bir güvercinin kalbinde
sakladığım anılarınla.
loş bir meyhanede gromafon sesi
kanatır içimdeki maziyi
bir köşede yıllanmış bir sevda ağlar
giden günü geri getirmez
seni benden çalan
bu sırdaş akşamlar.
Muhteşem bir şiir. Kutluyorum yüreğinizi ve kaleminizi. Saygılar
Buyuk bir zevkle okudum efendim siirinizi.cok guzeldi.kaleminiz daim ilhaminiz bol olsun...
Saygilarimla tam puan
Gülsen Kaya
sevgili fatih abicim şiirine biraz geç uğradım kusura bakma. er yada geç okunmaya değer dizeleri kaçırmadığım için çook şanslıyım.)))) bir köşede yıllanmış bir sevda ağlar ))))))) şiirin başlı başına hüzün ve ulaşılması mümkün olmayan aşka hasret kelimelerle dolu. ama ben hikayesini yani şu tek bir satırı çook beğendim. işte her şey bu satırda gizli tabii kelimelerin analizini yapabilene. kalemin hiiiç susmasın üstadım saygılar. azime gürlek
Güzel bir şiirdi. İçten duygularla yazılmış.
paylaştığınız için teşekkürler
Tebrik ederim.Yüreğinize sağlık.Selam ve saygılarımla Mahperi KOÇ
ÇOK GÜZELDİ.
YÜREĞİNİZE SAĞLIK.
SAYGILARIMLA
Bu şiir ile ilgili 22 tane yorum bulunmakta