Şehrin Anahtarı Şiiri - Mustafa Kemal Er ...

kırmızı ayakkabılarının bastığı renklerden biriydim ben,
kıvrık çizgilerin arasından kalbim sana bakıyordu,
durdun...

vurulmayacak yerden vurdun...

Allah'ın yarattığı dağlardan birisine verdim sırtımı,
tepesinde sisler birikmiş,kuşlar yolunu kaybetmiş
üzerime düşen taşlara aldırmamışım...

yanılmışım...

olacak gibidir anlık kırıntılarında aç kalınca yüreğin AŞK'ı,
bulacaktır karanlığın elbisesini, gönlüne mühür almış sevgili...

yanlış ihbar değil yanlış etmişsin sevgiye itibarı.....

gelen gideni arattığında vicdanından ödemeli arıyorsan,
cebimde kalanlar bir yuva daha kurmaz bilmelisin,
yüreğimde kalanları hiç sorma...

düşünmeden bereketi bulacağını sanmışsın da öyle etmişsin hareket...

herkes gibi değilsin onların yüreği var,
dua değilsin,
beddua benim masalım değil kaf dağına kadar uzatabileceğim,
dilenciler sen gittikten sonra bakar avuçlarına bıraktığına...

kısırdöngünün çemberi çevrilmiş pervane sanmışsın kendini...

yastıkaltı sancılarında karabasanların düşlerine tecavüz ediyor,
çığlık yok sende,
kabullenmek avların avcılara boyun bükmesi değildir,
yılanların göğüslerde gezinmesine sevgi vermez izin...

yanlış yollara girdiğini yolun sonunda görmek kırdığın hayallerin intikamıdır...

kaçmana sebebiyet veren o dilencilerin avuçlarını dolduran çeliklerdi,
diz çökebildiğin tek gerçek,
göbekbağından kopana ihanet edeceksen süt gibi beyaz kalamazsın...

mantığın aklını avladığı ahir zaman...

benim yüreğim bir kapı açar,
değişik anahtarlar sallanmaz arkasında,
mevsimlere açar kucağını çiçek olsun olmasın,
yemin ettiği hüzünlere gözyaşı bağışlar ciğeri yanarken...

sevda benim uçurduğum kuşların kanadında,başkasında değil...

kuru meşelerden daha kolay yanar benim kalbim,
engin AŞK'ın kuyusuna sevdamı almadan düşmem,
gelmezse,
kendisi bilir...

yaradana varmazsan ciddiyetle yüreğini açıp,
O zaten bilir içindekileri,
söker alır ne varsa,
yalnız kalırsın....

benim için her yol Roma,Paris ya da Bağdat değil,
yüreğimin bir tek şehri var,
ışıklarıdır gerçek sevgilinin gözleri,
bir görünür,
hemen kaybolur...

şehrin anahtarı kapı arkasında sallanan zincire asıldı çoktan...