Şehrin Adı İstanbul Şiiri - Ersin Türkdoğan

Bilmeli İnsan Savaş ta ve Aşk ta kural olmadığını
Ve bilmeli ki her ikisin dede yaşayanların ölenleri arkada bırakacağını aslında; her ikisinde de ölenlerin kaybedenler değil kaybedenlerin öldüğünü
Yine de sevmeli insan vazgeçmeden Ölümden korkmayan yiğitler ölüme kadar da beklemeyi öğrenebilmeli çift kişilik yataklarda tek kişi yatabilmeyi
Yalnızca kendi duyabileceği kadarca yalnızca kendine haykıra bilmeli Seni seviyorum diye sırf “seni seviyorum” un senleri duyamıyor diye vazgeçilmemeli sessizlik yemininden ayrılığa edilmiş yeminleri bile kutsal sayıyorsa sevdiğin.
Adam’lıkta bir kere bile tökezlediysen eğer aslında çoktan düşüp burnunu kırdığını, bir kereden de bir şey olduğunu, bundan sonra beyaz sayfalara AŞK ta yazsan kara bir leke den başka bir şekilde gözükemeyeceğini
Öğrenene kadar reddedilmeli belki defalarca Sevmeyi sevilmeye tercih edenlerin gururu aynı tercihin kendilerini de Şıkların dışına çıkardığını kabul edebilmeli
Sebepsiz yere terk edilenler de edenlerde birbirlerinde ölebilir.
Kıskanılmamalı başka acısız ölümler bir cinayetin sebebi olan katiller Yalnızlığın Müebbet cezasının adaletli olduğunu öğrenebilmeli
Hala seviyor olmanın hafifletici neden olmadığını, kırılmış kalpleri de kalemleri de eski haline getiremeyeceğini bilerek elindeki urganı boynuna kendi geçirebilmeli,
Son arzusunu susabilmeli.
Kendini kandıramıyorsa eğer günü devirmelerden dünün altında kalmadan yarına gidebilmeli
Evet, yarının uzak durduğu kadar öteye gidebilmeli en sonunda vakti geldiyse ardına bakmamayı beceremiyorsa ardında göremeyeceği kadar uzağa

Vakti gelmişse eğer gidebilmeli artık ait olmadığı sadece bu diyebildiği yerden

Adı İSTANBUL’ da olsa gidebilmeli bu şehirden.