Bu şehir Şiiri - Mehmet Baki Öztokmak

I.
Aşikâr yüzündeki yükünmüşlük
Soğumuşsun hayattan,
Yüzündeki vadilere sızıyor sırların
Ne bir üstünlük,
Ne bir haz, bir şeyden başka
İksirin iksiridir sevda.
Aşktır, kalplerin eşkıyası
Gitme daha…

Yıkılışa direniş asıl olansa
Yaşamak artık birdir, kuytuda
Şahbazların esatir-i evveli söylenir
Sararmasın benzin boşuna,
Ruhun aksi, tekerrür mahyalarda

II.
Bir aylak, bir kumarbaz kadar ustadır
Hayatı tekmelemek babında
Ketumluğun derinliği midir hüzne barikat?
Şehrin dallarında salınır, hakikat kadar renkli
Hakikat kadar devşirilmiş sadakat…

Şu şehir yok mu, sokakları dar olan,
başı duman, sevdası yaman olan
Eskimiş kuyuları, haykırır hakikati
Dut ağaçlarında sallanan kuş kafesleri
çatısız damlarında muhabbet bulamaz
Dağlara sığınır kumrular,
Bitmeyen koşuşturma şehrin yamaçlarında
şehrin bir yamacı istirahatgahtır ebedi…

sınırlı sorumlu kooperatiflerde
şansına oyun oynarlar
çocuklar kolon yatırır kompüter başlarında
şenlenir şehrin caddeleri ay başlarında

lll.
Bir genç, gönlüne ön söz yazdırdı,
Şehrin çakırkeyif bir neferine
Mesele sahipsizlik değil,
Orda bir köy var, orada
Bi varsana, orada
Oluşa kol kanat geriyor
Eriyen beyaz karlara
Akıyor insanlar çığ gibi
Nergis kokulu bu şehir
Sahipsiz değil…

Sular acısından içilmiyor
Yıkanmıyor epeydir ağaçlar
Makyajlı meyveler kol geziyor dallarda
Sokakların, bomboş mabetleri
Kaldırımlar, orda burda
Bağban gül yetiştirsin,
Huzur bulalım sularda…

IV.
Kale boyu yıktılar toprak damları
Ot ektiler, yeşerdi, debelendi mart kedileri
Dambada dumba, şehrin tam ortasında
Şarkıların çalıyor gizemini
Kirli elleriyle birkaç serseri…

Şehri en efendisi, şehrin Çingeneleri
El pençe divan duranları var,
Kilisenin arkasındaki derede
Çocuklar poşetlerde teselli arar
Savaşır komşu memalik
Savaştan kaçar çocuklar…

V.
Bozuldu tılsımı memleketimin
Ben kadar benden olmayan salvolar
Musalla da yıkıldı, dikildi beton ifritler,
Asılı kaldı gökte baş başa nice canlar
Şehrin eşrafı susuyor işte
Zeytin ağaçları, dalları solmayan soğukta
Köklerinden kurudu dünya
Uçtu göklere ilim,
Bozuldu tılsımı memleketimin…