Şehrimden Kaybedişler Ülkesine...

Kaybedişler yaşanırdı o şehirde,
Şehre yalnızlık iner.
Mevsim her zaman hazan,
Ve umut çok trajikomik bir kelimedir.
Filistin,
Titrek mısralarım elimde sadece
Habersizdir, sana üzülmüşler
Çocuk gülümsemesi yok şimdi
Sessiz sedasız ölüyorsun.
Filistin biziz,
Biz Filistin.
Ben bir Kudüs getirsem;
Sen bana Kudüs olsan,
Onlar Mescid-i Aksa,
Yalnızlığın bir ölümün koynundaki veda makamı.
Anneler vardır,
Onlar bilir en çok ağlamayı,
Ağlamak, yalnız onlara has,
Sadece onlarda hüzünlü.
Sen bırakma, kendini ağlama duvarında zırlayan yüzlere,
Annelerin de ağlamasın.
Çünkü her annenin elinde gizli bir Kudüs vardır
Sen bana bir Kudüs kadar yakın,
Ben, affedilemeyecek kadar uzak bir iklimde...
Filistin biziz,
Biz Filistin,
Diyememek var.
Sessizlik gizli,
Sessiz sedasız ölüyorsun;
Vaat edilmiş kadar uzakta...

3 EKİM 2015-ankara