Şehrim Şiiri - Mehmet Açikel

Islatıyor hüzün mechullüğün rengini,
Yorgun bedenimle her bakışın tenini,
Yolsuz bırakır yine özlem ellerini,
Biriktirir selini,boğar hislerimi.

Yol göründü şehrime,tutmayin beni..
Orda esaret sarıyor hatıra evlerini,
Çok özledim görmeyeli kel tepesini,
Özlemim burda kalsın,göreyim şehrimi.

Artık umudum yok sarhoşun biriyim,
Ne ayyaşım lakin ne de bir deliyim,
Ben hakkın şartına konan garip biriyim,
Olsun mezarım şehrim,orda hep diriyim.

Üzülme özleyen özlem ben hep öyleyim,
Dürüstlüğün gölgesi,vefa servetiyim,
Seni bırakmaz vefa ayrılık zehriyim,
Hep seni yaşadım ben,ben gitmeliyim,

Elveda memleketim,sevgili ülkem...
Kel şehrim kanıyor şimdi yetmezki özlem,
Bu hasret aşmış beni,ruhumda görkem,
Sevdiklerim orada anılarda gölgem..