Şehrim Şiiri - Osman Ünver

Kapıldım birden bire ruhunun büyüsüne
Tabii oldum yıldızlarındaki hevesine
Aradığım son nefesti sihirli hecelerinde
Şafağın kızılı ki gözlerimi yakan…

Alevlerin sardığı şehrim...

Gönlün mazereti olmaz terk etti diye
Oysa hep bir ümit besledim içimde
Kapıldım birden bire ismindeki ilk harfe
Güneşin hüznünde ellerimi yakan…

Şehrimin alevleri sardı çehreni...

Derbeder oldum kaderin pençesinde
Kapıldım birden bire ihtirasın elemine
Eski baharlar da gönlünden düşmesin diye
Güller serdim şehrine halde perişan…

Kasvetinden geçilmeyen şehrim...

Yalnız bendenizin ağladığı tiyatroda
Umutlar hep ötede, uzakta bilir misin?
Kapıldığım o hevesin yanı başında
Başka gönüller dolanır bilir misin?

Gözyaşlarımın çağladığı
Umutsuz, mutsuz şehrim...