Şehri İstanbul'a Şiiri - Mehmet Yaşar Genç

İstanbul, düşümde yaşarım seni
Arınırım geçmişini anarken
Tuzaklardan pay ederler hisseni
Gök kubbende kandillerin yanarken

Suretin kıskandırır akranların
Sürmedir Sultanahmet gözlerine
Avutur ayasofya hayranların
Burcu burcu Gül dökülür izlerine

Toprağına kan suyunu verenler
Vurmuşlardır abı hayat mührünü
Bağrındadır Eyyüp gibi erenler
Bihaberler sürdürüyor küfrünü

Aşındı albenisi sensizliğin
Cüretkâr yüreğim ufkuna düştü
Yıkıldı dalgakıran sessizliğin
Kemirgenler bedestene üşüştü

Nakışını kaybediyor betonlar
Sahteliği görüntüsünde saklı
Suçlu ise bizden görünen onlar
Şifa bulmak nefesinden yasaklı

Beyzaden seni bekler tahtında
Dervişlerin döner sonsuz aşkına
Civanmert'ler yazılıdır bahtında
Çıban başın dönecektir şaşkına

Ulu bir yol senle güzel İtanbul
Sana gelen ruhunda bahtiyardır
Taş duvarda cevherini ara bul
Yaşadığın zanmansa ihtiyardır

Lokman hekim minarende İstanbul
Saadettir seni anmak her gece
Şairlerin yüreğinde İstanbul
Çıkmak için utanıyor her hece.