Sehretmeden Ayrıldı? Şiiri - Navruz Kaplan

Sehretmeden ayrıldın bakamadım ki doyunca
Haksızlık oldu bana birdaha görmem çok zor
Sevenin bedeli bumu ben ağlarken gidiyor
İçimden ağlıyorum kimse görmez zaneder

Başım dik geziyorum gururluyum burada
Senin gibi evletler sevlmeden ayrılmaz
Ben burda bunca yıl sana doymadım ki
Birdaha geri gelsen koymam ki dışarıya

Sokaklarda dolaştım sana benzer görmedim
Alışmaya mecburum herkes yuva kuruyor
Bu bana bir cezadır kesilmiş ta önceden
Kalkmasın üzerimden kesilmişse çekecem

Nakadar zor ayrılık çocuk deyil çok büyük
Gözümde küçücüktü daha büyümedi ki
Altı çocuk torunlar kendimi ben unutum
Sorsalar sevgin varmı verince almak zordur

Şaştım ben bu dünüyaya sevenler ağlıyorlar
Sanki kara sevdadır verdi geri almıyor
Tuzak kurmuş birisi hat kesilmiş demiyor
Ben burda ağlıyorum el kızı saz çalıyor

Sevgi emek istiyor ben yatmadan çalıştım
Ağladım onlar için zanetim ben insandır
Ben artık gidiyorum sevgisi bumu bana
Kendisini severse sırada bende varım