Şehremini Şiiri - Mustafa Kadir Çelik

Çekip de gidersem
Alnımdaki çizgilerden tanır beni
Bu semti yiyip bitirecekler bir gün
Sokaklarında köpekleşme temayülü göstermeden yaşamak
Ne kadarda güzelmiş meğer şehremini

Nereye gidersen git bu şehirde yaşlanacaksın derda
Güledursun hainler
Ama sen ağla
Ağla ki kurtulsun dünya
Üç beş tapınakçı ve gül dağıtan haramilere karşı
Yaşasın itikâfçı intifada

Bakraç arkaç ayran içiren dedelerimiz yoktu
Ve gelincik tarlaları kimsenin
Yan dairedeki marka bir araba alsa
Komşular sanal ölümler biçerdi yeni yetme zenginlere
Sonra da Mekke’nin fethine ithafen
Oturup bir güzel Noel yortusu

Nereye gidersen git kovulduğun cennetlerden iki satır hatıra:
Sürgünündür artık el açtığın doğrular
Zehrini kusacak podyumlar arardın
Al işte Romeo âşık oldu Leyla ya
Az kalsın bir tesettür defilesine kurban gidecekti şehremini
Şu manken kazaları da olmasa

Söylenmemiş ne kaldı ki diyorsun bu gök kubbede
Derda
Ölmemiş kaç insan varsa