Şehre Yağmur Yağdı Şiiri - Ünal Çağabey

Şehre Yağmur Yağdı

Şehre yağmur yağdı
Ben uykudaydım
Şehre yağmur yağdı
Düştüm,
Düşümün sancısı kalemimin rengine aktı..

Çakıl taşlarını tespih niyetine kullanmanın
Vakti geldi esmer bir gece de,
Ay toplamamışken saçlarını daha
Gökkuşağı köprüsünden aşağı
Şehre yağmur yağdı amansızca
Ben sana ağladım kimsesizler mezarlığında
Yamacında hemen beyaz gelinlikli yeni mezar
Islansın diye koymamışlardı ama
Ağlıyordu işte bütün katmanlarıyla asuman
Halbuki düşünememişti hiç kimse
Ve yağmur yağdı şehre yine sessizce..

Şehre yağmur yağdı
Uçuştu bütün nağmeler havada
Farklı renkleriyle parmakların
İmame ağladı da güldü sonra
Dağınık saçlarında esmer kızın
Güzelliğini görünce kapısında..

Şehre yağmur yağdı
Ben sana ağladım,
Yağmur yağdı ben ağladım
Boğazımda düğümlendi bütün şiirler
Bir lokma niyetine sofra da
Yutkundum da düşüremedim
Ağladım,
Seni düşündüm,
Şehre yine yağmur yağdı..

Boynumda asılı duran bir mecburiyettir
Gün batımında benimle beraber batan
Arsız bir velet olur ya
Terbiye sınırını delip geçti dudaklarım
İnsanlar uyuyor, ölüler uyuyor
Düşlerinin geniş yelpazelerinde herkes uyurken
Şehre yağmur yağdı,
Ben seni düşündüm hıçkırıklarımla,
Uyudum
Sonra şehre yine yağmur yağdı..